پرکنی و برخی عوامل بوجودآورنده آن
پرکنی یک سندرم با علل مختلف است که در طوطی ها شایع میباشد. از جمله عوامل مهم در بروزآن می توان به دلتنگی ، نداشتن جفت یا مصاحب ، استرس و بروز تغییرات در محیط ( مانند تغییرات در تغذیه،مکان ، فعالیت یا ورود افراد جدید به محیط که توجه صاحب پرنده را بیشتر جلب کند اشاره کرد. ممکن است پرنده این عمل را از پرنده دیگری یاد گرفته ، تکرار کند. در مورد طوطی هایی که بیشتر وقت خود را در یک قفس کوچک گذرانده و فعالیت کمی دارند، این عارضه میتواند بخشی از سرگرمی آنها باشد. بسیاری از پرندگان این عمل را در تنهایی یا در شب انجام می دهند. بنابراین این عدم مشاهده پرکنی توسط طوطی، دلیلی بر رد آن نیست. در این حالت، الگو و نواحی ریزش پر به تشخیص عارضه کمک می کند. اگر روی سر و گردن پوشش کامل باشد، ولی منطقه دیگری از بدن (بویژه سینه و شکم)فاقد پر بوده هیچ نشانه ای از بیماریهای التهابی پوست وجود نداشته باشد، باید دردرجه اول بروز عارضه پرکنی مشکوک شد.
علائم آن کلا می توان به 11 گروه تقسیم کرد که عبارتند از:

1-انگل های خارجی
به عنوان اولین عامل انگل های خارجی را می توان نام برد.این انگل های خارجی شامل مایت-شپش-مگس‌-پشه-کنه هستند.
2-انگل های گوارشی
عامل دوم انگل های داخلی هستند.مهم ترین آنها بدون شک GIARDIA است که با آسیب رسانی در روده ها پرنده را وادار به آسیب رسانی به پرهای ناحیه شکم و پهلوها می کند. (ناحیه ای که روده زیر آن ناحیه تخریش شده است(

3-عفونت های پوستی
عامل سوم انواع عفونت های پوستی شامل عفونت های ویروسی-عفونت های باکتریایی-عفونت های قارچی می باشد.که پرنده اقدام به کندن پرهای ناحیه می کند که پوست عفونی می باشد.

4-علل آسیب رسان
عامل چهارم هم شامل اصلاح پر به صورت نامناسب است.در این مورد صاحب پرنده با اصلاح نامناسب پرها پرنده را وادار به جویدن پرهای ناحیه اصلاح شده می کند.

5-رفتاری
عامل پنجم مشکلات رفتاری است.پرنده افسرده-پرنده حاضر در محیط جدید-پرنده طرد شده-پرنده عصبی و نهایتا به صورت کاملا عادتی در این گروه قرار می گیرند.

6-آسیب به اندام های داخلی بدن
عامل مسبب ششم آسیب های وارده به هر دلیل به ارگان های داخلی بخصوص کبد می باشد.

7-مسمومیت با فلزات سنگین
عامل هفتم مسمومیت با فلزات سنگین بخصوص سرب و روی است.میله های قفس و گلوله های حاوی سرب بلعیده شده توسط پرنده از موارد شایع می باشد.

8-بیماری پستیاکوزیز
عامل هشتم بیماری سیستمیک-عفونی psittacosis است.در این بیماری ابتدا پرها کیفیت خود را از دست می دهند سپس پرنده اقدام به کندن آنها می کند.

9-بیماری عفونی سالمونلوزیز
عامل نهم بیماری سیستمیک-عفونی salmonellosis است.
10-علل هورمونی
عامل دهم مشکلات هورمونی در پرنده می باشد.

11-آلودگی های محیطی
عامل آخر هم آلودگی های محیطی بخصوص نیکوتین است. این مورد در پرندگانی که صاحب سیگاری دارند شایع است.

منبع: وبسایت parrot.ir

ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید 

 اینستاگرام ما

 کانال تخصصی ما در تلگرام

 گروه تبادل نظر ما در تلگرام